 |
| 'Surfacing' by Margaret Atwood |
Surfacing vertelt het verhaal van een verwarde vrouw die samen met haar vriend en een bevriend koppel voor de zoektocht naar haar vermiste vader teruggaat naar de plaats waar ze haar kindertijd doorbracht. Het verhaal wordt volledig vanuit het oogpunt van deze vrouw, de vertelster, geschreven. Terwijl ze de speurtocht naar haar vader beschrijft, worden voor de lezer haar innerlijke strijd om pijnlijke ervaringen uit het verleden te verdringen en de inherente gevolgen blootgelegd. Langzamerhand ontdekt ze niet alleen haar eigen identiteit en haar eigen waarheid, maar ook die van haar medereizigers. Ze begrijpt dan dat totaal isolement en met als gevolg totale vervreemding geen oplossing is. In het slot tracht ze haar eigen rol als persoon en als vrouw in de huidige maatschappij terug te vinden. Het boek sluit evenwel met een open einde af.
Het boek behandelt onderwerpen zoals abortus, huwelijk, seksualiteit, onze relatie met de natuur, milieuproblematiek, persoonlijke identiteit en nationale identiteit. Alhoewel het boek voor het eerst in 1972 werd uitgegeven, zijn deze onderwerpen tot op heden nog heel actueel en universeel.
Het boek stond al sinds 2006 ongelezen in mijn boekenkast. Ik had het al een paar keer geopend, maar iets weerhield me steeds om verder te lezen. Ik ervaarde de ik-vorm in het begin als storend. Ik besloot het toch nog een keer te proberen en daar ben ik nu blij om. Het boek beschrijft wondermooi de omgeving van noordelijk Quebec en de persoonlijke groei van het hoofdpersonage. Margaret Atwood gebruikt zoals altijd haar grappige, maar niets ontziende, scherpe schrijfstijl. Ik denk bijvoorbeeld aan de uitspraken : 'She's my best friend, my best woman friend; I've known her two months.' of 'But I admit I was stupid, stupidity is the same as evil if you judge by the results, and I didn't have any excuses, I was never good at them.' Dit boek is zeker de moeite waard om te lezen, zoals al haar boeken trouwens.
In onderstaande interview voor One on One praat Margaret Atwood open over haar kindertijd, haar leven als schrijfster en haar rol als milieuactiviste en feministe. Ik hou van haar grappige, tongue-in-cheek en tegelijkertijd doodernstige manier waarop zij antwoordt.
Uit het interview blijkt ook hoeveel van haar eigen kindertijd in het boek 'Surfacing' zit.
De vertelster in Surfacing gaat terug naar de plaats waar ze haar kindertijd doorbracht.
Het deed me denken aan het mooie, nostalgisch lied 'Flies On The Butter'. Het refrein beschrijft het verlangen om terug te keren naar de eigen kindertijd zo treffend, maar toch zo schrijnend : 'You can dream about it now and then, but you can't go home again.' Als je het wil beluisteren, klik dan op de link hieronder.
Flies On The Butter by Wynonna and Naomi Judd
This week has been a bit hectic. That is why nothing much happened on my blog.
Luckily I've found the time on the tube to work to read 'Surfacing' written by my favorite Canadian writer Margaret Atwood.
Surfacing tells the story of a confused woman in search of her missing father who returns together with her boyfriend and a befriended married couple to the place where she spent her childhood. This woman, the narrator, tells the whole story from her point of view. While describing her search for her father her inner fight to suppress painful memories and the inherent consequences become more clear to the reader. Gradually she not only discovers her own identity and her own truth but also those of her companions. At the end she tries to find her own role as a person and as a woman in today's society. Nevertheless the book finishes with an open ending.
The book grapples with subjects like abortion, marriage, sexuality, our relation with nature, environmental problems, personal identity and national identity. Although the book was first published in 1972, these issues are all still very up-to-date and very universal.
The book had remained unread on my bookshelves since 2006. I had opened it a few times but something stopped me from reading any further. This unknown 'I' telling the story style bothered me at first. This week I decided to have a go again and I am glad I did. The book pictures the scenery of northern Quebec and the personal growth of the protagonist beautifully. Margaret Atwood writes with her usual funny, but ruthless, sharp style. I recall for instance the lines : 'She's my best friend, my best woman friend; I've known her two months.' or 'But I admit I was stupid, stupidity is the same as evil if you judge by the results and I didn't have any excuses, I was never good at them.' This book is definitely worth reading, as all her books are for that matter.
In the above posted interview for One on One Margaret Atwood talks openly about her childhood, her life as a female writer and her role as an environmental activist and feminist. I love her funny, tongue-in-cheek, yet deadly serious way of answering.
Luckily I've found the time on the tube to work to read 'Surfacing' written by my favorite Canadian writer Margaret Atwood.
Surfacing tells the story of a confused woman in search of her missing father who returns together with her boyfriend and a befriended married couple to the place where she spent her childhood. This woman, the narrator, tells the whole story from her point of view. While describing her search for her father her inner fight to suppress painful memories and the inherent consequences become more clear to the reader. Gradually she not only discovers her own identity and her own truth but also those of her companions. At the end she tries to find her own role as a person and as a woman in today's society. Nevertheless the book finishes with an open ending.
The book grapples with subjects like abortion, marriage, sexuality, our relation with nature, environmental problems, personal identity and national identity. Although the book was first published in 1972, these issues are all still very up-to-date and very universal.
The book had remained unread on my bookshelves since 2006. I had opened it a few times but something stopped me from reading any further. This unknown 'I' telling the story style bothered me at first. This week I decided to have a go again and I am glad I did. The book pictures the scenery of northern Quebec and the personal growth of the protagonist beautifully. Margaret Atwood writes with her usual funny, but ruthless, sharp style. I recall for instance the lines : 'She's my best friend, my best woman friend; I've known her two months.' or 'But I admit I was stupid, stupidity is the same as evil if you judge by the results and I didn't have any excuses, I was never good at them.' This book is definitely worth reading, as all her books are for that matter.
In the above posted interview for One on One Margaret Atwood talks openly about her childhood, her life as a female writer and her role as an environmental activist and feminist. I love her funny, tongue-in-cheek, yet deadly serious way of answering.
This interview also shows how much of her own childhood memories are used for 'Surfacing'.
The female narrator in Surfacing goes back to the place where she spent her childhood.
It reminded me of the beautiful, nostalgic song 'Flies On The Butter'. The refrain describes the longing to go back to one's own childhood really striking but yet poignant : 'You can dream about it now and then, but you can't go home again.' If you want to listen to it, click on the link above.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten