Poetry, een prachtige film van Lee Changdong, ontdekte ik vorige week in de bib. De titel en de cover spraken me onmiddellijk aan. De inhoud van het doosje bleek een echte parel.
Inhoud
Mija, een grootmoeder van 66, is de centrale figuur in het verhaal. Ze wordt op éénzelfde moment geconfronteerd met de gevolgen van ouderdom én een verschrikkelijke wandaad van haar kleinzoon. Ze probeert haar heil te vinden in haar vroegere passie : poëzie en neemt deel aan een cursus. Wanhopig tracht ze de poëzie in alledaagse dingen te ontdekken. Ondertussen zoekt ze een oplossing voor de situatie met haar kleinzoon.
Gedachten
De film is meeslepend en heel ontroerend. Je wordt meegesleurd door het verhaal. De ontwikkeling van de oudere vrouw van een fragiel, weifelend en gedwee oud besje naar een doortastende, artistieke, sterke vrouw is prachtig.
Mija herontdekt haar eigen innerlijke stem, leert opnieuw onbevangen, zoals in haar vroege kindertijd, kijken en krijgt langzamerhand greep op haar leven en de mensen rondom haar vooraleer ze dreigt te verdwijnen in het labyrint van Alzheimer. Terwijl ze koortsachtig tracht een gedicht te schrijven, praat en beweegt ze, zonder het zelf te beseffen, als een poëet. Ze leert écht kijken, kiest zorgvuldig haar fantasievolle kledij, beschrijft dichterlijk de schoonheid van 'alledaagse dingen' en volgt haar eigen moreel gevoel. Ze wordt als het ware een wandelend gedicht en voelt een sterke verwantschap met het slachtoffer van haar kleinzoon, een heel jong meisje. Haar eigen geschreven poëzie op het einde van de film is hartverscheurend. Ze wordt de stem van het jonge meisje.
Poetry
I discovered Poetry, a magnificent movie by Lee Changdong, in the library last week. I was immediately lured by the title and the cover. The content of the box proved to be nothing less than a real pearl.
Plot
Mija, a grandmother of 66, is the main character in this story. She has to cope with the consequences of old age and the horrible crime of her grandson at the same time. She seeks some kind of salvation in her former passion : poetry and attends a course. She desperately tries to see the poetry in ordinary things. In the meantime she attempts to find a solution for the situation with her grandson.
Thoughts
The movie is fascinating and very moving. The story really grabs you. The personal change in the older woman from being a fragile, indecisive and docile old woman to becoming a vigorous, artistic, strong woman is magnificent.
Mija rediscovers her own inner voice, learns to look at life in an unprejudiced way, just as she did in her childhood, and slowly gets control over her own life and over the people around her before she vanishes into the labyrinth of Alzheimer. While she desperately tries to write a poem, she talks and moves like a poet without even realizing it herself. She learns to see things as they really are, carefully picks her enchanting clothing, poetically describes the beauty in 'ordinary things' and lives by her own ethical standards. She becomes a walking poem and feels strongly connected to the victim of her grandson, a very young girl. Her own written poetry at the end of the movie is heartbreaking. She becomes the voice of the young girl.
