Into the Sun

Het wordt nu eindelijk zomer in regenachtig België.  De zon schijnt al enkele dagen en de straten krijgen zuiderse allures : vrouwen met donkere zonnebrillen en wuivende gewaden schrijden over de voetpaden, auto's rijden met scheurende banden voorbij, kinderen bezetten de speeltuinen en dartele koppels wandelen hand in hand.

Ik verlang nu echt naar de vakantie.  Over twee weken vertrekken we richting Albanië.  Na een 2000 kilometerlange autotocht zit ik dan eindelijk op mijn geliefkoosde terras.  De vele, spelende kinderen zullen voor de nodige drukte zorgen, de warmte zal af en toe ondragelijk zijn, zeker voor een noorderling, maar de avonden zijn altijd zalig.  

Wanneer ik de zuiderse zon teveel mis, kijk ik soms naar de romantische komedie 'Shadows in the Sun'.  De film beurt me altijd op.  In de film heeft een schrijver, Weldon Parish, na de dood van zijn vrouw zijn levenlust verloren.  Al twintig jaar heeft hij niets meer geschreven.  Jeremy, die werkt voor een Londense uitgever, wordt naar Italië gestuurd om daar verandering in te brengen.  Na de nodige misverstanden ontstaat tussen de mannen een intense vriendschap en hun beide levens nemen een ommekeer.

Ik heb de film voor een prikje gekocht.  Ik dacht op dat moment : 'Een film die zich afspeelt in Toscanië  en bovendien met Harvey Keitel ?  Dat kan niet tegenvallen.'  Ik kreeg meer dan ik op hoopte.

Summer has finally arrived in drizzly Belgium.  The sun has been shining for a few days now and the streets are getting some southern allure : women wearing dark shades and waving dresses striding the pavements, cars with shrieking tires driving by, children occupying the playgrounds and frisky couples walking hand in hand.

I really long for the holidays now.  In two weeks we are off to Albania.  After a 2000 kilometer car drive I will be sitting on my favorite terrace at last.  The numerous, playing children will bring the necessary hustle, the heat will be unbearable from time to time, especially for a northern soul, but the evenings are always a delight.

Whenever I miss the southern sun too much, I tend to watch the romantic comedy 'Shadows in the Sun'.  The movie always lifts my spirits.  In the movie a writer named Weldon Parish has lost all joy of life after the death of his wife.  He hasn't written anything for twenty years.  Jeremy, who works for a London publisher, is sent to Italy to change all this.  After the necessary misunderstandings there grows an intense friendship between the men and both their lives are changed for the better.

I bought the movie for a bargain.  At the time I thought : 'A movie set in Toscany and, moreover, with Harvey Keitel ? This cannot be disappointing. I got more than I bargained for.